Şuan olmak istemediğim yerdeyim
Karanlığın ta içinde
Gitmek istiyorum...
Sonsuz kere seni sevdiğimi söylemek istiyorum...
Bak karanlık korkutmuyor artık beni
Ürpermiyorum...
Yine sardı bedenimi sevgin..
Nasılda acı çekiyorum
Dilimin ucunda her şey...
Söylemek istiyorum
En son söyleyeceğim şeyi en başta
Gözlerden Akan yaşlar...
Yerinde tutamadığım şu yüreğim...
Nasılda kaybolmakta...
Hiç farkına varmadan....
*******************************
korkularıyla yaşar insan.
hardal tanesi kadar da olsa
bir yüreğe düşünce korku,bir kartopu olur,büyür...
yürekse
hep tedirgin
ürkek
ve korkularından korkarak yaşar.
oysa
korkular yaşamın bir parçası...

birde en son söylnecek kelimeyi en başta söylemek
biraz haksızlık değil mi
bir şans daha tanımak
ve sevdada gururu yok saymak
belkide mutluluğun bir sırrı...
güzel di şiir...
arının korkularınızdan
ve selamlayın doğan günü.
giden gitsin
bir kere yaşarsınız acıyı...
sevgi ve saygılarla...
yorumunuz için teşekkürler...