Ümitleri yitince dünyaları kararır
Açılmış güller iken boyun büküp sararır
İçi içine sığmaz gözler yaşlı dararır
Kaderin karanlığında onlar kaybolurlar

Ellerin tutan olmaz bilinmeyen mekanda
Ömür uzun görünür heves biter yaşamda
Yeyip içme düşünmez iştah yok ise canda
Kaderin karanlığında onlar kaybolurlar

Gözler görmez onları kayıp îlânı olmaz
Bir çıkmaza düşünce akıl yönünü bulmaz
Var yürü köhne dünya bu yaşam sana kalmaz
Kaderin karanlığında onlar kaybolurlar

Gelen giden vurunca gözde yaşlar kurumaz
Bulanık seller gibi çalkalanır durulmaz
Arayıp soranı yok hatır gönül alınmaz
Kaderin karanlığında onlar kaybolurlar

Sanki hayat tükenmiş hedefine varamaz
Bu nasıl bir dünyaki dertlilere yar olmaz
Ey gurur kibirliler bu ömür hep var olmaz
Kaderin karanlığında onlar kaybolurlar

Yâ osmanım sen gülmen başkaları âhenkte
Kimse görüp duymuyor hayâtı kalmış tekte
Ne bir gönül dostu var nede yâren yedekte
Kaderin karanlığında onlar kaybolurlar



OSMANAKSOY*