Ömürlük özlem duyup, anılan mekanlar var,
Gönül mutmain olur, huzur duyulan yerde.
Cana neşe vermeyen, göze geniş gönle dar,
Bereket bolluk olur, muhabbet olan yerde.

Bu yerlerin öncüsü, kendi evi insanın,
Sevgi saygı bahşeyle, Rabbim indir ihsanın.
Ailede mutluysan, dinginlik tadar canın,
Huzur evde solunur, aranmaz başka yerde.

Öteye özlem duyar, Kabeyi gören gözler,
İlahi nuru yakar, aşkı sineyi közler.
Döner gelir sılaya, hacım Mekkeyi özler,
Mahşeri kalabalık, tekcan olur nur yerde.

Münevver Medine’de, mescidde kutlu mana,
Ezanlarla çınlıyor, davet eder imana.
Fahri alem Muhammed, şefaatçi emana,
Ol Nebinin kokusu, yayılıyor gül yerde.

Kitap okunan yerde, ziyalanır fikrimiz,
İmanımız gençleşir, nur dedikce zikrimiz.
Doğruluk bizde kalsın, uzak olsun mekrimiz,
Dostlukla hallenilir, ilim yayan her yerde.

Kimler özlem duymaz ki, bağ gülistan gezmeye?
Buz çağlayan pınarda, şeker lokum ezmeye,
Hikmetli nazarlarla, tefekkürle sezmeye,
Gönül uçmayı ister, cana sefa hür yerde.

Mehmet Demirel 01.08.2018
Lügatçe:
Mekr: hile yapmak tuzak kurmak.
Eman: aman dilemek