-Baştan söyleyeyim...Ağlayarak okursan bi daha şiir yazmam sana....Anlıyor musun Ablaanne....


Bizim evin sarı kızıydın sen
evlendin yıllar önce
İstanbul’a sarı gelin oldun
ve sonra sarı Anne


Büyüdü çocukların
İbo, Ayla ile evlendi
Esra, Süleyman ile
Onur ise hazır asker

Ama hiç
sarı kayınvalide olmadın sen
halâ sarı Anne sin
çocuklarının sayısı arttı sadece
üç iken beş oldular

-Ayla kızının telefonda ’Annelerin en güzeli’ diye seslenişi kulaklarımda halâ-

Yakında
sarı Babaanne olacaksın belki
belki de
sarı Anneanne
ama hep bizim evin sarı kızı

Geldin
Babamlara neş’e geldi
biz geldik sonra
unuttuk evi barkı
on gün hep beraberdik
tıpkı eskisi gibi
sonra eniştem geldi
ve biraz daha neş’e
biraz daha muhabbet

Gittiniz
çok şey eksildi evden

Sakın ha merak etme
senin verdiğin neş’eyi
veremem belki ama
işte Babamlardayız
kızım ve ben
eşim de gelir birazdan işten

Hani tertemiz yaptığımız bahçeye
yapraklar dökülmüştü ağaçlardan
temizlesek demiştin
birazdan tırmıklayacağım tüm bahçeyi
kirli kalan camı
sildireceğim eşime
temizlediğimiz soba ve borular
yerine kalkacak balkondan
aklın burda kalmasın

Hadi çok öptük seni
bütün yeğenlerimi
tabi ki eniştemi
şiirimin sonuna
sevgimi ekliyorum
tekrar geleceğiniz günü
hasretle bekliyorum

-Biliyorum tutmadın sözümü...Ağladın...Ama ben de kandırdım seni , bu bir şiir değil ki...Yüreğin kağıda dökülmüş hali...Şimdi gül hadi....


28.05.2008 Manavgat



.