Umudumu tükettim boş yere
Aşk için nelerden vazgeçtim
Karşıma aldım senin için herkesi
Sensizliğin sessizliğinde kayboldum

Yitik dünyamın bitmeyen çilesi
Hüznü yerleştirdin yüreğime
Boş duvarlara çizdim resmini
İsmini haykırdım durdum
Benden başka duyan hiç olmadı

Seni sevmekten korkuyorum artık
Tanımakta zorluk çekiyorum
Yorgun çıktı bedenim bu savaştan
Ta başından belliydi yenileceğim

Sen gittin ya
Tadı tuzu yok hiçbir şeyin
Sen mi değiştin yoksa mevsimler mi
Kalemler küskün kağıtlar dertli
Gecelerin sessizliği ürkütüyor beni

Sensiz sudan çıkmış balık gibiyim
Nefes almak imkansız
Mutlu musun
Eline ayağına kına yakabilirsin
Gözlerimden yaş değil kan damlıyor
Biliyorum
Yüzüme bakacak cesaretinde yok
Sevgi dolu bir kalbin
Ölümüne tanıklık etmek ister misin
İyice aç gözlerini
Adım adım hayata nasıl küstüğümü gör ...




Refik
20 . 07 . 2018
İstanbul