özgürlüğün özgürlüğümdür...
ve tutsağız ikimizde
olmadığımızı sanmak kadar...
sanki ellerimde ellerin
sana demleniyorum
yanan yürüyüşlerimin ateşlerinde
nöbetlerdeyim..
gelmeyişine çarmıh olup
ölümlerden içtim kana kana seni
gülüşüme gelişin gibi...
gelirsen..
değil yedi
tüm soyu bahşedilirse hurilerin
kabulüm olmaz
sırf seni
seni...
son bir kez görebilmek andıma
zebanilere esaret zinciri kuşanacağımı
liğme liğme edilip
parça parça yakılacağımı bilsem bile
bile bile
yine gelirim...yine...
sensiz cennet yerine
tüm dinlerden kovulmuş
bir ruh olmayı yeğlemek kadar asilce...
fırtınalar gözlerime gebe anneyken
yaşamın girdabına salıncak olup
gölge oyunlarda kalmadan..
ölüm buz kucaklarıyla
kucaklıyor bizi bir bir
sıra kimde kim bilebilir
noktayı koymak kadar kolay..
baharı müjdeliyor ismin nefesime
renksiz gözlerime seni...
ruhumun sancağa çekilişisin yarıda bırakma beni
dünyanın kirli çelişkilerinde
senliğinle bugün ol yarın ol dün ol...
bir nehir akışıyla
dalga dalga sürükle beni
sana benzemeye aldanan güzelliklerden kendine
başka evrenler yarıp göğsümde
yok et çürümüş köhne...
köhne bu dünyanın soyu...
diriltip...
hayatın anlamına anlamlar katarak cesareti
cayır cayır yansada bedenim...
sönmeden...
kaçıncı dünya savaşı
kaçıncı atom bombası bu
dört bir yarınımda paralayan
neronlar öleli romasız
napolyona kalan avrupa göç ediyor benden
iskender olsa ne fayda..
azrailim olsa ne
sonunda tüm yollarım sana varmıyacakmı zaten
geçmiş gecikmiştir bize.
ahuranın ehrimana kavgasından sonra
gelişin bitirilişidir savaşlarımın..
paramparçayım...
zamanı bakışlarında eriten
piccasonnun yarım bıraktıklarısın
mozart çocukluğundan hediye etmişti seni bana
melodilerimsin...
schumanla clara kıskana dursun bizi..
vivaldinin dört mevsiminde..
duraksız...

gelişin bitirilişidir....kargaşamın
anlamsızım kargaşam...
senin ile tutalım
dünyanın ritmini
uzattığım ellerini-mi-
ellerin ellerimdir...
özgürlüğün özgürlüğüm...
bir adım yeter bana
bir gülüşüne gebe dünya olurum
sonra...sen