Masmavi gökler, her yer yemyeşil,
Göz alabildiğince çimen ve çiçek,
Dalgın gözlerde uzanan ova...
Bir ağacın altında bir kaval sesi,
Ritmiyle sallanır gibi, dallar ağaçta,
Kuzular meliyor, yeşil yamaçta...

Dağlar ardına saklanan kızıl bir tepsi...
Yanan yüreklerde biter mi hiç gam?
Sızlayan kalplerde akşam, hep akşam...

Ürperdi çobanın beyaz sakalı.
Usul usul yankılanıp sustu kavalı,
Bulutlandı hava, dallarda rüzgâr.
Yüreğini yakıyor derin özlemi,
Ufuklara daldı mahzun, yaşlı gözleri...

Sustu çağlayan sular, bülbüller sustu...
Gülümseyen çiçekler sanki hep yasta,
Özlemle inleyen gönüller hasta...

Çıngırak sesleri vadiye doldu
Melemeler yankılandı karşı dağlarda.
Akşamın rengi vurdu durgun sulara...

Gittikçe kayboldu sürünün sesi,
Şimdi duyulan rüzgârın ılık nefesi.
Karanlık inmede loş kuytulara...

Hâlenur Kor