1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
2461
Okunma

Bir müddet daha gül’ümsedi
Havanın ve mevsimin son demindeydi
Zaten dalında bırakmıştı yeşilini
Islak bir toprağa düşmek bahanesiydi...
Hangi sevginin inandırıcı elinde olacaktı
Hangi gamzenin tebessümüne yakışacaktı
Hangi kalbin saf ritmini bozacaktı
Sonrası bir kaç anı ve kitap ayracı...
Rengi gül kurusu dediklerini alacaktı
Ölümünü hiç bir sevdalı anlamayacaktı
Koparıldığı dal bile yabancıydı
Toprak yahut yaprak hepsi aynıydı
Ölümü zaten bi kere tatmıştı...
Aybüke
5.0
100% (7)