Kalbimin en derininde, kendimi affedemez iken
Sen beni tüm varlığınla sevdiğin için iyi ki varsın
Hep derlerdi, içinde ne yaşarsan,
Ne hissedersen karşında onu bulursun diye
Ben hep insanlardan kaçtım,
Kimseyi tüm kalbimle sevemedim, hep düşündüm,
Bahaneler buldum kendime.

Silip attım, sanki yazmışımca sına
Sonra sen geldin, çoktan vazgeçmişken hayattan,
Kendine bağladın umudun tükendiği anda,
Nehir olup aktın içime, korktum,
Boğulurum sandım, tazelendim, temizlendim.

İnsanların bu kadar yapmacık olduğu zamanda,
İçime işleyen sesinle tekrar iyiliğe inandırdın
İnsanlar, sahtelikten, aldatmaktan ya da
Yalandan bahsederken
Aklıma gelmeyen tek insan olman,
Sana duyduğum güveni gösteremeyip
Ufak şeylerde kopmaktan bahsetmeme rağmen,
Beni böylesine sevdiğin için iyi ki varsın.

Benim serzenişlerim, kopmak isteyişlerim,
Kaçışlarım hep korkumdan
Sevginin derinliğine boyum yetmezse diye
Korktum hep, içtenliğin, bilgeliğin,
Düşünceli halinle beni her seferinde
Kendine tekrar âşık eden kadınım, iyi ki varsın.

Sami Arlan..