3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
976
Okunma
Başkaları gibi değildi onun duruşu
Karanlık gecesinin aydınlığı yoktu,
Güneşi doğmaz, yüreği her zaman karlıydı
Görmedi gözleri, başkaların gördüğünü
Ortak tutkuları, beklediği hiç bir şey yoktu...
Yalnızdı düşleri, kızıldı hep hayalleri
Umutları uçurum dağında kaybolmuştu,
Yalnızlığın eşiğinde dolanır dururdu
Gök gürültüsünden kaçar, saklanır
Maviyi kucaklardı yalnız çocukluğu
Güneşi sarar, sevinçle ayı kovalardı,
Yıldızları sayarken umutluydu düşleri
Uyanamazdı yüreği, sevinçliydi gözleri
Bakar dururdu, tutmak isterdi elleri,
Umut vadeden güzel hayallerdeydi...
Şimdi bir eksik bir fazla, ne fark ederki
Tutsak gölgelere sığınmış artık yüreği,
Hepsi karanlık gecelerin arsız isteği
Yer gök, her yer ağlak kızıl oldu şimdi
Hüzün kokuyor yüzünün her dirhemi..
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz