Gitse can bedenden,şu boktan cihani terk-i diyar eylesem
Bitse gül bahçemde yoktan da ben şu iremi var eylesem
Dilse ah çeken,varsın dilimle densiz gibi küfrüme iz’n versem
Gitse yâr benden de bu şiire sensiz kalbimle ben ah eylesem

Şairin düştüğü şu hâl-i zârı neden takmaz kims’,görmez mi
Biçare olmasa yazar mı şiiri yoks’ o bunu bilmez mi
Bu hale nasıl geldin diyen sigarasından çıkan dumanken
Yansın tütünler içimde de yaksam ciğerimi kor eylesem

Çıkıp da bağırsam cihan-ı şerre,acaba o beni duyar mı
Önüme çıkan görünmez zindan,yoksa koskocaman bi duvar mı
Anadan doğma adem-i âmâ görür halimi sen görmez misin
Madem görmezsin,yanına gelip de kulaklarına of eylesem

Görmüş âdem-i zârı,ahmağı,köpekler ağlamış halime
Ölüp dirilen aşık aptalım,eşekler bakmamış yüzüme
Kelimelerim’ aktığı müsvedde,sanm’ tertemiz bi sahife
Temiz bi sayfa olsam ben de kendime bakıp ah vâh eylesem

Artık dayananam bu halime ama yalandan şükrederim
Vurup dururum duvarlara ama kanatan sen’n sözlerin
Başka çarem yok kapar gözlerimi,Yaradan verir derim
Beni mahvedip virâne edeni ben perişân eylesem

Küfretmek için gelsen yanıma o bile bâis-i meserret
Dilimden iyi gelmez benim,zaten ben ki şair-i mülevves
Kalemi verince kolay olur ben gibi şairi delirtmek
Delirip de kaçsam âlemden,kendime yeni cihân eylesem

İmzayı atıp da sildim çünk’ daha her şeyi dökmemişim
Mızrağı batırmışlar kalbe ama ben sanki ölmemişim
Durmayi düşünmezken âlem demiş ki "koş" ben "yok" demişim
Durup da olduğum yerd’,gözümden geleni kar eylesem

Bak bu ki okuduğun bir gencin yalnızlığa sessiz çığlığı
Nefretine izin ver sonra da yaksın bırak devr-i sığlığı
Bir bavulla gitsem cihandan,içine hayallerim sığdığı
Tez vakitte kurtul’p bu beladan,şi’ri kendime yâr eylesem