BİR HİÇİM
BİR HİÇİM
Köşeme çekilirim Her akşam yaptığım gibi Ardından bakarım Habersiz gidişinin ardından Bıraktığın gül kokulu hayaline Kaybederim kendimi görürüm ki Bir hiçim! Karanlıkta ışıksı bir Silüetin belirir önce Mutluluktan gözlerimi kapatmış Seyrederken hayranlıkla Nurlar yağar hayalime Sessizce dinlerim Seni seviyorum diyen O kadife sesinle yok olur anlarım ki Bir hiçim! En çok seni sevmiş yaratan Ben ne kadar çok sevebilirim ki Sahi çok ne kadardır Şuurlandığım ortam ve dünya bilgilerimin sonu Sonsuzluk benim için Fizik olarak Cesametim, gücüm, bilgim ve aklım O çizgiyi geçince çünkü ben Bir hiçim! Acıları zamana bıraktım Zamanla küllenir sandım hasretinin koru Fakat daha çok alevlendi acısı Büyüdü ve tüm Hayatımı kapladı Dört mevsim yedi iklim Yakıp kül etti varlığımı ve şimdi ben Bir hiçim! Ruhum beni terk etti Uçarak sonsuzluğa gitti Giderken sen Yüreğimde seninle gitmişti Bir de ben terk edersem Hayat iksirim Ey can seni Ne yaparsın bilmem o zaman Bensiz bu ceset bedeni Ne kadar ben desem de Ben diye bir şey yok çünkü ben Bir hiçim! 09-01-2012 Şair, Burhan AKSU |
Kalemin susmasın
_____________________Selamlar