Sen hasreti ömrüme reva görmeyi seçtin
Gittiğin günden beri içim nasıl da yandı
Ben yanıp yakılırken sefa sürmeyi seçtin
Bırakıp da giderken kalbin nasıl dayandı


Bu aşkın cambazıydın hislerin gösterişti
Son sahnedeki final ayrılığa erişti
Anladım ki duygular haksız alış verişti
Hüzün bereketliyken gönül acı duyandı


Oysaki bu sevdamı hep mukaddes bilmiştim
Bütün artniyetleri hafızamdan silmiştim
Gururdan bahsettin ya sinirimden gülmüştüm
Ettiğin o saçma söz ne kötü bir beyandı


Her gün bayramdı bana olsa idin yanımda
Yürek isyana düştü dolaşırken kanımda
Bu adam gece gündüz demeden her anında
Umutla bekleyerek günlerini sayandı


Hayaller tükenirken kaldı maziden izler
Bunca vefasızlığa gönül yine de özler
Yastığa baş koyunca yaşla dolan şu gözler
Her sabah seni anıp hüzünlerle uyandı


İlk gördüğümden beri gözlerine dalarken
İznine gerek yoktu aşkın ile dolarken
Geçip giden ömrümü yalnızlığa bularken
Sensiz geçen her saat benim için ziyandı


Ne yazık ki sonunda sevgiden maraz doğdu
Vefa dediğin yalnız benim kalbime sığdı
Engine açılmadan bir kaşık suda boğdu
Vuslatı arzularken bu aşk cana kıyandı

Murat Gökçe Karsî
03.06.2018