Yazıp durdum şiir yıllar boyunca
Eli kalemde gezen bir şairim
Kendim ettim kendim buldum yazınca
Beli yamukta kalan bir eğriyim

Kim hicvetmiş bizim densiz beyleri
Kendisine neden değil hicivleri
Söylediğim sözüm dönmez ki geri
Sanki söz dinlemez bir beygirim

Kime ne ki söverim ben kendime
Hicvimi indiremem köpeklere
Kendim vurulmuşum kendi demime
Sanki bütün hicivlere kadirim

Olabildin mi ki baltaya bir sap
Kendime söverken düştüm bitap
İnsanlığa etmem ki böyle hitap
Sanki elmas veş bulunmaz nadirim

Evvel kendine gel dostum kendine
Düşmüşsün be yine aşkın derdine
Tüküreyim senin ceviz beynine
Sanki aşıklara ben gadirim

Söyle söyle bitmez mi senin sözün
Aşkınan yoğrulmuş mu senin közün
Aşıkisen çıksın o iki gözün
Sanki yolsuzlara akıl veririm

Ele sor beni hızırdan hınzır der
Bilmem ki Haricim hangi boku yer
Elbet birgün kelimelerde biter
Sanki saz çalıp dönen zakirim

Kul Haricim gör Haricim bu sonu
Bitmedi mi hala şiirde konu
Sarhoş musun kaybetmişsin yolunu
Kendime hiciv atmazsam kafirim

Aşık Harici