Şeytanı saklıyor melek yüzünde
Bilinmez bir sırla bakıyor Eyşan
İhtiras ateşi iki gözünde
Baktığı her yeri yakıyor Eyşan

Söndürdü dünyanın tüm ışığını
Bıktırdı hayattan her aşığını
Dolayıp kalplere sarmaşığını
Boyunlara halat takıyor Eyşan

Kimbilir kaç garip onu anıyor
Andıkça gözleri nasıl kanıyor
Bilmeyenler nazlı ceylan sanıyor
Yürürken nasıl da sekiyor Eyşan

Sahip yedi iklim dört bucaklara
Sebeb dünyada ki her sıcaklara
Tebessüm ettiği tüm ocaklara
İncir ağaçları dikiyor Eyşan

Saçları simsiyah boyu çok uzun
Sönüktür onunla verdiğin pozun
Yıllar önce oldu hayattan mezun
Sanma senin gibi okuyor Eyşan

Kalbime bir kurşun aklıma zarar
Birinde tutulup kılmıyor karar
Bu şehirde sanki bir ulu çınar
Yaprak gibi aşık döküyor Eyşan

Elleri kaçılmaz bir kafes gibi
Değildir inanın o herkes gibi
Bedende emanet son nefes gibi
Ölünce kalplerden çıkıyor Eyşan

Azaptar