Şimdi sensiz suskunluğun
Telafisi olmayan travmalarını yaşıyorum
Beynimde cevapsız sorular
Namlunun ucundaki kurşun gibiyim

Hangi sevda böyle yakar beni
Kim doldurabilir ki yerini
Aşkın bana öğrettiği tek gerçek
Yeri doldurulamayan değil
Onsuz yapamıyacağın olmalı yüreğinde

En zor günlerimde yanımda olmalısın
Ellerini sımsıkı tutmak isterim
Başını dayadığın omuz olsaydım
Kol kanat gererdim bir ömür boyu

Ayak sesleri duyuluyor bak sonbaharın
Yine hüzün kaplayacak
Yapraklar dalından düşecek bir bir
Şarkılar hüzzam çalacak
Seni hatırlatacak herşey

Gidişinle çok şey değişti
Tadı kalmadı kırk yıllık kahvenin
Fallar da açılmıyor artık
Kurumuş telveler de sen çıkmıyorsun

Beddua edemem istesem de sana
Tutar biliyorsun
Dudaklarımdan iyi dilekler çıkar sadece
Yüreğini okuyorum sen bilmesen de

Maziye dönüp baktığımda
Meğer ne çok sevmişim seni
Kimseyi sevmediğim kadar
Boğazımda haykırırken düğümlenirdi sesim

Dokunma yürek yarama
Yaklaşma acılar içinde kıvransam da
Yangına körükle gitme
Bir hiç uğruna bitirdiğin
Darmadağın ettiğin kalbimin
Merhemi yine ben olurum
Ne senin yalancı aşkına
Ne de merhamet dolu yaklaşımına
İhtiyacım yok benim
Ölümüne sevmesini bildiğim gibi
Eyvallah deyip çekip gitmesini de bilirim ...





Refik
01 . 06 . 2018
İstanbul