-Son Şiir-
...
Sorguluyorum bu dünyanın
yolunu nerden gelip nereye
gidersin bana yükleyeceğin
yükü taşıyabilirmiyim diye.

Sana gelmek isteyen yolcu bile
tereddüt yaşar biliyorum artık.
Ki, zaten gelmek gayesinden
emin de değildir ve yükü taşıyamam
sanır.

Oysa o kadar hafif kalacakki
ters yöne gidişi ağırlığından
ödün verip kuş tüyü misali
oradan oraya savrulacaktır
korkarım.

İki lafın beli ince belli bardağın
muhabbetindeki tadı vermiyorsa
eğer kırılsın dem vurulan anıların
hatırası şöyle dursun.

Sarsılmaz zannedilen koca yūreklere
ne oldu hadi söyle.
Efsunlandıkmı ne inanmasakta
hurafelere.

Sen bil istedim sevdiğim sen bil.
Bir özre sığardı yalnızca muradın
eski defterlere sığamayışı.

Ve artık sevgime inanmayan da
sevgiden vaz geçmiş Ki,
ap-açık ortada halleri.

Bu aşk dolu küp çatladı ne yazıkki
Lakin tamiri için iki elle sarmak gerek
şu uzaklık olmasa.

Ama gelmeye yürek gerek.

Sevil Özdemir