Düşünüyorum seni her yol sonu ayrılık
Kendime çarpıyorum her bitimde
Yüreğim o kan pıhtısı akşamlarda
Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim

Yaşamın yüzüne yapışmış hasretim
Hırsımdan sıkılmış dişlerim dilenci ellerim
Yüreğimi söküp yüreksiz yaşayayım
Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim

Duvarların bitimindeki bu şehrin
Sensiz kalan bir yer söyle bana
Seni hatırlatmayan tanımayan
Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim

Bir yol ayrımı değil çatal yüreğim
Hasretini boynuma urgan bilirim
Sessizce kapına sokağına gelirim
Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim

Gözlerinde suskun inci gözlerin
Yıldızlara bakıp yanına gelirim
Söndürmez İstanbul hasretimi
Sus sessiz ol ki kanasın yüreğim

İnci gözlüm
Haklı savaşlardan çıktım ruhum canlı
Zulmün dokuduğu urganlar kadar
Gidenleri kaybettiğim alan
En anlamlı boşluk
En derin isyanlarımda sessiz sessiz büyüdüm
Anladım ki yaşamak
Düşüp kalkmaktan ibaret
Benim kıyılarımda nergizler büyümedi
Dudak kıyılarımda tuzlar varken
Bu yüzden kayada açan çiçekleri kokladım
Özlemlerin yaktığı bir çocuğum
Yalnızlıktan başka kimsesi olmayan
Anladın mı yokluğunu
İnci gözlüm


24.5.2008.
SOKAK ŞAİRİ