Ademkızı

Bu sözlerim yabana, sen üstüne alınma!
O ki kendini bilir; ya ayşedir ya fatma.
İyi insan olursan kalem elbet ki yazar,
Boş yere böbürlenip sallam sullam salınma!

Geç olsa da farkettim boşa uğraşıyoruz,
Boş şeylere kapılıp, boşuna taşıyoruz.
Coşan ırmaklar bile deryada buluşurken,
Bizler bunca kaprisle apayrı yaşıyoruz.

Çarpsak, bölsek, çıkarsak ömrün hasabı belli;
Şunun şurası ne ki, ya doksan ya da elli.
Yine de öleceksin unutma ademkızı!
Hadi olsun Nuh gibi ömrün dokuzyüzelli.

Kuru toprak canlanmış, gözü kulağı olmuş,
Kâlbe gurur girince bencil yalağı olmuş.
’Harikasın’ da demek yetmez onun nefsine,
Kendi asla farketmez, yerin salağı olmuş.

Ademkızı sirkeği suratıyla satarmış;
Yârin metihlerini el tersiyle itermiş.
Otuz yıllık bir sevda otuz yıl daha sürse,
Sevgi onun şahsında sivrisinek kadarmış.


26.05.2018

Mehmet Semercio