kime diyorum
ak düşmüş saçlarınla
bakma bana öyle dik
çevir sisli bakışlarını güneşe
çatma kaşlarını yuvaları bozulmasın
kanadında tüy bitmemiş tıfıl kuşların




volkanik duruşundaki adamlığından bilirim
için için biriktirdiğin ateşten gözyaşlarını
serttir mevsimlerin elbet sevmelerin gibi
diktir yankısında uçurumların ölmek gibi
tut nefesini ve püskürmeyi bırak
inan sırası değil şimdi




haydi,
haydi durma
sür yamaçlarına kır çiçeklerinin asi rengini
vızıldasın börtü böcek polenleşsin aşklar
her tondan ıslıklaşsın nefesin nefesimize
ve kekik rüzgarlarınla misleşsin nefsimiz




sar sarmala bas bağrına
kuytularında büyüttüğün yabanı
gönder çağlasın gelsin
yosun giymiş sarp kayalıklarından
dudak çatlatan serin suların
gönder ki buğusunda
kuraklığı şenlensin o eşsiz vatanının



bu sefer sen gel yamacıma
eğri oturmasak ta doğru konuşalım
yalnızım diyerek sızlanmayı bırak artık
ve önce sen keçilerine mukayyet ol
bilmez misin bre koca yürekli dağ
yalnız olan sen değilsin buna inan

yalnız olan
bu şehrin kalabalığındaki bizleriz aslında…





ilhanaşıcımayısikibinonsekiz