Yanmaya ellerimden başlıyorum
Sana dokunamadığım yerlerimden
Yanımda olsan, özledim seni diyebilecek kadar
Bakabilmeyi öğretmiştim gözlerime
Hani insan çok özleyince, bir sol anahtarı kadar
Yalnız ve anlamsız kalıyor ya,
Sanki bu koskoca evrende,
Bu kadar gürültüye rağmen üstelik yalnız
Oysa ben, ömrümün geri kalanında
Duyup duyabileceğim tek ses,
Senin sesin olsun istiyorum
Ben seni görebildiğim zamanlarda
İçime çektiğim o derin nefeste boğulmak istiyorum. .

Yanmaya ellerimden başlıyorum
Nereye koysam oraya yakışmayacaklar
Nereye saklasam, sanki emanetmiş gibi duracak
Biliyor musun seni ellerim olmadan da sevebilirim
Evet yapabilirim bunu ama dokunabilseydim,
Biliyorum buzlarım çözülecek,
Bir daha bırakmaya cesaret edemeyecek kadar
Korkak kalacağım, ama olsun böyle iyi
Aferin ellerime bunca zaman yazdıklarım
Anlaşılmaz olsun diye için çırpınıp durdular.

Şimdiyse beni sana anlatabilmek için çırpınıyorlar
Tam bir yıl olmuş seni mucizem olarak kabul edeli
Şimdi asıl mesele seni de buna inandırabilmekte
Çünkü ihtimaller üzerine kurulu yaşantımın
En güzel mucizesin sen benim.

Sakın vazgeçme
Sana yazmak gerçekten zor biliyor musun

Beynimdeki bütün hücreler seninle meşgulken,
Başka bir şey düşüne memeye
O kadar çok alıştım ki,
Bak yine aynı şey oldu
Seni ellerim olmadan da sevebilirim...

Sami Arlan..