BIRAKTIM ÇIKTIM
Bugünde böyle bir destan diyeyim
Cenneti buğdaya bıraktım çıktım
Dilim dursa başım selametteydi
Ne hoşu ne düşe bıraktım çıktım

Mecbur kaldık yaşamaya mademin
İbretini alamadık dedemin
Tövbesini göremedik Adem’in
Bir Havva peşine bıraktım çıktım

Kardeşe katiliz Habil _Kabil’e
Çok ibret döndü ya; kim nerden bile
Sefiller de hava atar Sefile
Kirayı geriye bıraktım çıktım

Düşemedik iyi sözün peşine
Altın, bizde kıymet, taptık taşına
Bir kulluğun geçemedik başına
Ahreti dünyaya bıraktım çıktım

Dünya hep bize de bırakmadı kâr
Bir bölüşme derdi kardeş bacı zar
Bari görse idik İbrahimden sır
Bir nemrut narına bıraktım çıktım

Bitmez bu destanın önü arkası
Musa tuttu çekti harun yakası
Daha da gecmedi kulun takası
İsayı çarmıha bıraktım çıktım

Akıl alsak İlyas gibi alırdık
Kurban olsak Süleymanca bulurduk
Yakup gibi sözümüzde kalırdık
Yusufu kuyuya bıraktım çıktım

Kurban derken ismailde kalmasın
Nuha dendi körü evlat bilmesin
Allah diyen hiç ümitsiz olmasın
Yunus’u balığa bıraktım çıktım

Şahlar şah olacak engel olmazda
Hele dedik üç gün ömre gelmezde
Hakitate kıyan elbet gülmezde
Nice Abdul hamit bıraktım çıktım

Kervan yük aldı mı gidecek daha
Bindinmi düldüle kalkılır şaha
Al bir zülfikarı dayan Allaha
Nerde! Ben bir kire bıraktım çıktım

Silah atılınca el yurdu sardı
Şükür mevla yine Atatürk verdi
Zayıfladık düşman ne pilan kurdu
Menderesi dara bıraktım çıktım

Yetemedim vel hâsılı felaha
Boyun düştü nice zalim külaha
El açtım her işim kaldı Allaha
Alnımı secdeye bıraktım çıktım

Mahbub harun ümmet olmak Resüle
Hep övündüm kaldım kasıl kasıla
Miraca varmaya refref vusule
Deseydik ya binsem bıraktım çıktım
Saygılarımla