çek
ellerini üzerimden hayat
tırnakların battıkça hüznüme
enkaz bakışlı bir şehrin duvarları daha yıkılıyor üzerime…



solgunum,
neonlaştıkça makyajı akan caddeler kadar
yorgunum,
pornografileştikçe et kokan pişmanlıklar kadar



tenim ayaz,
inancım yetim,
nefesim es,
hangi senfoninin ritmiyim bilmiyorum



piç kalmış yalnızlığım
gölgem ki kendinden kayıp
serviler tenhada nöbet,
yeminler kozalaştıkça ceset



bilmedik tonda
iklimler biriktiriyorum
bir mayıs daha diksemde gözlerime
kar saklıyor savrulamayan küllerim



oysa,
ben eylüldüm
sararmış tenhalarımdaki
en masum erotizm kadar



aşktım,
dingin gecelerin
buğusunda soğutulmuş
bir şarabın bordolaşmış öyküsü kadar



önüm,
arkam,
sağım, solum
gidemediğim kadar sensizlik



çöreklenmiş bir kurşundur
avucumun içinde küllenen sevdam
ve sen hayat, hiç saklanma boşuna
sobe... sobe... sobe...










ilhanaşıcımayısikibinonsekiz