Ben,yalnız küçük bir çocuk değilmiyim?
Kundakda ki bir bebekten farksız olan.
Asla büyümeyen,hep aynı kalan.
Sürekli sevgiye muhtaç,yalnızlıktan korkan...

Ben,yalnız küçük bir çocuk değilmiyim?
Hep öğrenen,asla bıkmayan.
Ve gülen.Sürekli tebessümle gezen...
Hayata ve insanlara büyük umutlarla bakan...

Ben o eski ben değilmiyim.
Bağıran ve ağzını açmayan,
Gözündeki umutla parlayan,
Küçüçük bedeninde,
Kocaman bir yüreği olan.

Ama zaman geçtikçe yıpranan,
Sevilmesine rağmen,yalnız kalan,
Karmakarışık düşüncelerle dolan.
Sadece ışıklı olduğu için;
Bilmediği yollara sapan...

Büyüdükçe farklılaşan.
Aynaları kendine dost sayan,
Ağlamadan sürekli gülmeye çalışan.
İnsanları tanıdıkça;
O eski günlerini arayan.
Basit bir insan modeli olmaktansa,
Taş dolu yollarda çıplak ayakla dolaşan.
Eskisinden daha fazla sevgiye aç olan,
Ve asla doyamayan...

TurhanKoç