...İhramcızâde İsmail Hakkı Efendi’ye rahmetle...

Som altın hükmündeydi, hakikat çarşısında
Bahçemizde gonca gül, yârdı İhramcızâde

Utanma duygusunu nakşetti yüreklere
İffetin atan nabzı, ardı İhramcızâde

İçimizi ısıttı Hakk’a dair sözleri
Buz tutmuş zemheride hârdı İhramcızâde

Dünyanın kiri, pası değmedi üzerine
Gönül dağlarımızda kardı İhramcızâde

İrfan sofralarında kalplere azık oldu
Gönül yaralarını sardı İhramcızâde

Kapısını çalanlar hikmetle döndü geri
Yokluğun çarşısında var’dı İhramcızâde

Kula kulluk etmedi, eğilip bükülmedi
Hakikat ordusunda erdi İhramcızâde

Bir gönül adamıydı bu dünya gurbetinde
"Akıl nefsin yuları" derdi İhramcızâde

Gonca güller derendi, hakikat bahçesinden
Gönül gözünde ışık, ferdi İhramcızâde

Hoşgörü ve sevgide okyanuslar gibiydi
Öncelikle nefsini yerdi İhramcızâde

Elif gibi dik durdu zalimin karşısında
Çelikten bariyerdi, surdu İhramcızâde

Kalpleri aydınlattı imanın ziyasıyla
Karanlıkta dolunay, nurdu İhramcızâde

Son nefesine kadar hakikati savundu
Nice güzel hayaller kurdu İhramcızâde

Canına minnet bildi iman coğrafyasını
Her şeyden çok severdi yurdu İhramcızâde

İhlas üzre yaşadı, sebat etti imanda
Şeytana son darbeyi vurdu İhramcızâde

M. NİHAT MALKOÇ