gitmeli insan
ne kadar birikimi varsa acılarına dair savurup dört bir yana
parçalayıp, kırıp, döküp , saçıp gitmeli...

kalan bir avuç umudunu almalı yanına ...
kalmışsa eğer...

umut demişken;
her beşerin umudu vardır sol yanında
muhakemesiz kurduğu umudu...

çekip gidenlerin arkasından dökülecek bir su misalidir....
artık susuz yaşamayı öğrenmeye çalışıyordur...

göz yaşlarının yağmurunda ıslanmaya alışıyordur...
feda edecek bir tek gözler kalmıştır...

gözler ezber boşluğu mesken tutmuştur...
her gün aynı yerde buluşuyordur kendiyle...

gittiği yer parçalayıp, savurduğu mekandır nasıl olsa...
.
.
.
hayalleri olan birinin mükafatı virane olmuş yangın yeridir...
baharın yeşil yaprağı bile canlı-yeşil yanmıştır...
artık sonbahar bile mevsim adından çıkarılmıştır...

eylül söz vermişti
bahar gelecekti...

gidemezdi
gidemedi insan
bahar gelmişti...

aybüke