Gel...
Varlığınla değil darlığınla gel.
Sağlığınla değil hastalığınla gel.
Gülün kalsın,
Sen bana dikeninle gel.
Gülüşün kalsın,
Hüznünle, kederinle gel.

Malından mülkünden bana ne,
Ben senin yokluğuna talibim.
Sen varsan geriye kalan ne varsa,
Ben zaten hepsine sahibim.

Öyle bir gel ki;
Ölüm bizi ayırana kadar değil,
Ölüm bizden ayrılana kadar gel.
Öyle bir gel ki;
Gönül vuslata doyana kadar değil,
Gönüle vuslat dolana kadar gel.
Ateş soğuyana su buhar olana,
Dünya son bulana kadar gel.
*
Bir davet başka da nasıl yapılır.
Kor olmuşsa bir yürek,
Daha fazla ne diye yakılır.
Ey canlar canı,
Ey gönlümün eksik yanı.
Sen değil misin bu gönlün olmayanı,
Sen değil misin yeri asla dolmayanı.
O halde gel,
Kalma artık oralarda,
Kül olsam,
Dört bir yana savrulsam,
Bundan sana ne fayda.
Sen gel ki;
Senden sonra gidenlerim de gelsin.
Sen gel ki;
Benden eksilenlerim de gelsin.

Celal BAHAR