Kırgın bir güvercin durur
Soğuk saçaklarda üzgün
Sevenler mutlu mu ocaklarda
Senli sabahlarda oturursun yalnız
Bazı ayrılıklar vardır, hüzünlü
İnsanı deli eden mecburiyetler
Sen değilmiydin günlerce
Karanlığın alazlarında uyuyamadığın
Kâh ağlayan kah gülen
Sevgisiz ve acı dolu günlerinde...

Güldüğün günler unutulsa da
Ağladığını asla unutamazsın
Her sevda sonunda hüzün vardır
Her neşenin ardında keder
İnsanlığını kaybettiğin anda
Bir gün daha kaybolur yalnızlığında
Ardından bakınca yıkılırsın
Bazı keşkelerimiz vardır
Sevginin değerini
Denizler aşıktır ay ışığına
Yıldızlar sağılırken gökkuşağına
Sen de ayrılınca anlarsın sevdiklerinden
Odaya kapanmış hüzünlü saatlerimiz vardır
Acılarını çekerken bile
Yeni bir günün başlangıcını beklemekte olduğun
Ne çabuk da unuttuğun
Ey insanoğlu
Unutulunca geçer yaşlar
Her beraberliğin bir ayrılığı
İlkbaharın soğukluğuna benzer
Bazen de umutla başlarsın güne
Neşe ve keder beraber gelir
Sevmek en güzeline ermek
Güzellik kendini görebilmek değil mi
Hepimiz kavuşacağız birbirimize...

Her çiçek özgürdür aslında, dünyaya bakarken
Işık saçar sevgisiyle
Sen de, o güzel günlerin ardına sığınıp
Yaşlanınca anlarsın ucuz özgürlüğü
Unutulmaktan korkarak
Hepimiz üşüyeceğiz
Düşer sevgiler karanlığın kuytularına
Ve bir gün o gün geldiğinde...

Mevlanın huzuruna durunca
Sular da karışacak bir bir
Her şey dökülecek önümüze
Biz hep beraber toplanacağız
Özgürce maviliklerde

Behçet Bük Eskişehir