Eylül de doğmuşum güz çocuğuyum
Bilinmeyen yolculuğa bütün umudum
Her zaman duygularıma yenik düştüm
Yüreğime eylülün gamlı gölgesi düştü

Saçlarıma yağdı mevsimsiz karlar
Baharlar sana güz bana düştü
Ruhumu okşayan naif bir sestin
Dillerin tutuldu söz bana düştü

Aşığı yaşatan düştüğü nardır
Bülbülü ağlatan o ahu zardır
Mutluluğa giden yollar düçardır
Yokuşlar banadı düz sana düştü

Hiç acımadılar her gelen vurdu
Sevdiklerim beni arkamdan vurdu
Yaşanan acılar beni çok yordu
Hasret hüküm vermiş yar ayrı düştü

Yıkılmış dökülmüş bir viraneyim
Yolunu kaybetmiş bir divaneyim
He eylül umutla beklemekteyim
Kendi iç dünyamdan bir yıldız düştü



Fatma Ayten Özgün