Aslında...
Sizinle sohbet ederken
Derin bir huzur ve sürur ihtiyacımın
Olduğunu yakinen fark ettim, fakat size söyleyemedim

Bir vesileyle
Tanıştığımız, anlaştığımız
Saygı, nezaket, sabır, vefa zaruretini
Ziyadesiyle sizin şahsınızda gözlemiştim ve sevinmiştim

Etrafımızı
Kuşatan beşeri zaaflar, sığlık
Başıboşluk, dikkatsiz, hadsiz yaşantılar
Özgürlük, keyfiyet, hesapsız tüketimi başarı zannediyorlar

Nerede
Nasıl bir cemiyette yaşadıklarını
Ait olduklarını, kültür ve ahlakını, erdemini
Hiç düşünmeden sanal kişilik ve sahte mutluluğa kanıyorlar

Aslında
İnsandı özlemim, hasretim, derdim
Ve fakat her geçen gün yalnızlık çekendim
Fikir, ufuk, tasavvur, erdem, edep, ilim, hikmet için sual ettim

Ya bende
Onlar gibi her zaaf ve zafiyete karşı
Sessizliği seçecektim veya onlarla birlikte eğlenecektim
Ruhum, zihnim, sinem daralırken ben nasıl iştirak edecektim

Siz halime
Derman oldunuz, çare sundunuz
Derin bir feyz almama vesile olan ufuk ve ihsandınız
Bu bakımdan zatınıza şükran borçluyum, sağlıcakla kalınız

Mustafa Cilasun