Sen, nefesi hayat zannederken,
Ben uykusuz gecelerin nöbetinde,
Çıkmaz sokakların başında,
Bir of çekerek başlardım susmaya.

Suyun, boğazından geçişinde yutkunurken ,
Ben, susuz nehir yataklarında yüzer,
Sonra da yağmur sanıp gözyaşımla ıslatırdım dudağımı
Ve böyle geçerdi zaman , susardım.

Sen, Aşkı hudut yaparken kalbine,
Ben, susmaya yeminli yüreğimin ,
Can kafesini zorlar, canlar alırdım ,
İstilalar vardı beynimde ama yine de susardım.

Hayallerin, gül pembesi kokardı burnunda.
Ben, kara bir sayfada kalem izimi arar,
Aklımdaki imgeleri zorlar,
Sana dair resimler çizerdim ,
Açınca sayfaları, hiçbiri görünmezdi, susardım.

Hayat verirdin, bir saksıdaki çiçeğe su dökünce.
Ben, kurumuş dallarda bir kırıntı ,
Dökülen yapraklarda bir tomurcuk,
Yeşeren çiçekte bir umut arardım, susardım.

Şimdi kül olmuş yangınlarda,
Parçalanmış bulutlarda,
Çatlamış topraklarda
Kısacası her zerrede;
Kalmadı şuramda bir kerelik yaşama sevinci.

Bitti dediğimde hep böyle şeyler düşünürdüm. . .

Susardım. . .


23:55
12.02.2018

Demir A.