Ben, yüreği ateşe bulanmış ŞAİRİM
Aklımda tasarlarım kelimelerimi
Yüreğimin hüznüne bandırıp
Dilimle haykırırım...

Bilmem öyle beylik lafları
Kısa ve özdür
Yüreğimin vefakar kelimeleri
Kiminin yüreğine dem vururum
Kimisinin diline
Kalbimi emanet ettim
Bir gönül bekçisine...

Çocuklar şiirlerime söz
Kadınlar anlam olur
Mısra mısra dökülürüm
Hayalini kurduğum dünyama
Ellerimi şahit kıldım
Düşüncemin değer kattığı
Beyaz kağıtlara
Çok sevip
Çok kırılmayı öğrendim mesela...

Gidenler bilir oysa
Cümlemin ağırlığında kırılan
Kalemimin feryadını,

Gözlerimin yaşını
Gidenlerden hatıra bildim
Ettiklerini cefa bulmam ben
Gelenlere şükür ederim
Dünya mı ağır gelir bana yoksa
Yanlış dünyaya ben mi ağır gelirim
Ölümü çok seviyorum oysa
Üstüme basıla basıla
Binlerce kez öldüğümü unutarak...

Ben yüreği ateşe bulanmış ŞAİRİM
Önce kendimle savaştım
Sonra beni kendimle bırakanlarla
Yıkılmayı bir gün öleceğimi bilerek anladım...

Ben yüreği ateşe bulanmış ŞAİRİM
Dualarla uğurla beni yüreğine
Gönlünün en güzel köşesine
Hükmüm ebedi olsun
Yüreğindeki
Cennet bahçesine...#ŞAİRbaz