Solgun çiçeklerle süslenmiş,
Sipsivri iğnelerle döşeli,
Bir mezarın içine uzatılmış,
Kızgın demirlerle dağlı yüreği...
Gözlerinde kurumamış yaşları,
Uzanmış yatıyor sevda çiçeği...

Bir eliyle bastırıyor kalbini,
Soğumamış hâlâ aşkın külleri...
Tutuyor sımsıkı diğer elinle
Dağılmış, dökülmüş siyah gülleri...

Özlemin rüzgârları ürpertmiş,
Dağılmış boynuna kızıl saçları,
Her teline yapışmış düğüm düğüm
Şüphe çiçekleri dolu, uçları...

Solgun yüzünde ıstırap, elem,
Bir şey sorar gibi aralık ağzı,
Duyulmamış sözleri, yerde, karışık.
Yanaklarına vurmuş solgun bir ışık...
Alnında sanki nûra dönüşmüş
Anlaşılmamanın verdiği acı,
Başında parlıyor, göremez gözler,
Mâsumiyetiyle parlamış tâcı...

Suçu sevmek idi, sadece sevmek,
Sevgisi yükselmiş gönülden dile,
Anlatırken derdini, duymazlar bile...

Sevdâ çiçeğini yoldular bugün,
Dallarını acımadan kırdılar.
Bakmadılar gözlerinin yaşına,
Bir sevgiyi işte böyle vurdular...

Hâlenur Kor