1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1375
Okunma
gece sessizliğin içinde bir ışık
ışıkla birlikte bir gölge
aman tanrım yaklaştıkça büyüyor karanlık
parmağını dayıyor pencereme
o bana bakıyor bende ona...
sonra uzaklaşıp gidiyor gölgesiyle birlikte...
sabah oldu, yine göründü penceremde
her geldiğinde bakıyor dikkatlice
aman tanrım o da ne?
bir hava akımı sanki rüzgar var evimde
ne yaptığını sanıyor kendince, her geldiğinde
aklımı alıyor ne yapacak diye.
günlerce denedim farklı bir şey olacak mı? diye.
geçen gece çiçek öldü kaptırdı kendini bir makineye
çilekte dolaşıp duruyor işte
ben portakal en büyükleriyim içlerinde
en büyük mutluluğumuz saat sekiz de
pencereye dayadığı parmaklarıyla ufalayıp yem atıyor bize...
K.U.
Cevap Yaz