MARAL
Karanlığa koyma beni gözlerin şamlar yandırsın.
Mah cemalin kaldır göye ay senden ışık aldırsın.
Kendin gelemesen bile ,hayalin gönlüm kandırsın.
Gecelerce oturalım yakalım çırağı Maral.

Hasreti sen ben biliriz eller ne bilir cefayı
Efkarlarla yoldaş olduk yaşamadık ki sefayı
Dolaştık cümle alemi bulamadık gülsefayı.
Başkasına gönül verip içirme sen ağı Maral.

Sal perçemi kaşın üste hilal kaşlar görülmesin.
Saçların yelde savrulsun namert elde örülmesin.
Sevdamız dilde dolaşsın hasret bizden sorulmasın.
Bahar geldi buz çözüldü seyredelim dağı Maral.

Al desmalı bırak yele alsın kokunla getirsin.
Üzerine bir şeyler yaz ,yaz ki özlemim bitirsin.
Deli gönül sen gelmezsen üzülüp aklın yitirsin.
Derelim aşkın gülünü vurmadan kırağı Maral.

gelmeyince gece uzar ay saklanır hüzün çöker.
Güneş hiç doğmak istemez bulutlar boyununu büker.
Sabah saati şaşırır şafaklar zamansız söker.
Bak açtı lale sümbüller gel gezelim bağı Maral.

Talan olmuş Lalezar’ım bağmanım güle neyleyim.
Yazmasa Canan mektubu dilbazım dili neyleyim.
Kurudu tarlam ekinim Aras’ı Nil’i neyleyim .
Yaralarımı azdırma bitsin hasret çağı Maral.

Ağladım baharda yazda soldum yaprak gibi güzün.
Gündüzler mecnun misali gecelerim çöker hüzün.
Son nefesi yetiş dense üzgün görünmesin yüzün.
Gözlerin çağlamasın çek bağrına dağı Maral.


8/3/2018. H. Işık