Gül demek istedim içimden,
Bu gün de güldüremedim,
Gülemedim bayram bayram.
Güldürmediler ağız tadıyla...

Bir aklım diyor ki git!
Tut yakasından.
Anlat bütün gerçekleri,
Anadan üryan.
Ya da sok gözüne,
Tersaneler de olan bitenleri,
Karın tokluğuna dökülen onca terleri,
İşlenen en kaba cinayetleri...

Kör mü de gözün,
Gözünün içine bakarak.
Çok olsa senin de payına düşer,
Ananı da al git diye azarlanmak.

Yok! Yok!
Ben hazmedemem.
Aslında çıplak olan bu gerçekleri,
Yazmayan gazeteleri okumayayım.
Pasif bir tavır koyayım,
Desem... Kimin umurunda...

Bir aklım da diyor ki;
Yeni bir şeyler keşfet,
Uyarıcı bir şeyler;
Bahçemdeki melisaları toplasam olmaz,
O daha da uyutur.

En iyisi ısırgan otu.
En tazesinden koparıp onu,
İnsanların çıplak yerlerine sürterek,
Ya da azgın kılıç arılarını kovanından çıkarıp,
Sokaklara dökerek
Uyarmak mümkün olabilir uyuyanları...

Ya da analar ah çekmeye devam ederler.
Üç beş paçası düzgün de gelir,
Başsağlığı dilerler,
O kadar...

Sonra başka ocaklar söner,
Bir kısır döngüdür, dağlayan yürekleri.
Tatlı kârdır,
Açtıran önlemsiz tersaneleri,
Bir bir gömülmekte olsa da, kara toprağa,
Kara yazgısı çıkar kokan,
Yurdumun alın terleri...