Belki de sel gibi taşıyordu
Taşkınlar olup çağlıyor
Sessizliğimiz
Saatler gece yarısının yolunu tutmuş
Karanlıkta
İlerliyor ilerliyordu
Aheste aheste
Uykuya sığınmak geldi içimden
Acaba diyordum hep
Birleşse kirpiklerim biter mi ?
Vakit çoktan gece yarısını geçmişti
Ruhum firari kaçık
Ve kaçak
Hatırıma getirdi dünden öteyi
Tül perdeden içeri süzülürken
Arabaların farları
Denizler gibi taştı
Köpüklendi
Köpürüverdi duygular
-Uslan yüreeeeek . diyerek
Avuttum kendimi
Çünkü sessiz geçmiyordu sonbahar
Bir ağacın gövdesi kadar
Sert kalbim
Bir melek kadar temizdi duygular
Cümlelere sığındım yine
Gidin , gidin ve kapıdan dönmeyin bir daha anılar
Sabah saatlerine kadar uğramadı bana
Galiba işi vardı
Sustu sessiz şimdi duvarlar
Gözlerim sancılandı
Yanarken göz altlarım
Uzaktan merhaba dedi rüyalar .