İnsanlar arasına, çektik kötü bir sınır.
İşte bu anlayış ki ediyor beni sinir.
İnançları da ayırdık, sen dinsizsin ben dindar.
Birçok masum ölür de, ak pak yüzlüdür murdar.
Bir cennettir aslında, içine edilen Dünya.
Çevreyi her canlıyı, hep seviyoruz Güya.
Açlıktan sefaletten, ölürken birçok insan.
Conisinde merhamet, Arabın da yoktur ihsan.
Boğulur da insanlık, her vakit bir yerlerde.
Dünyanın yönetimi, kalpsiz ve de körlerde.
Ne pis bir anlayıştır, hep savaş her gün savaş.
İçimizde insanlık, ölür hep yavaş yavaş.
Savaşmasak ta ölüm, ölüp çalar kapıyı.
Alır senden canını, gösterirler yapıyı.
Bizler ders alabilsek, sadece ölümlerden.
Fırlayıp ta kalkarız, yapılan zulümlerden.
Sadece ölümlerden, birkaç ders alabilsek.
Hayvanlara nispetle, bir insan kalabilsek.
Verirler de eline, son ebedi tapuyu.
Cehennemde duyarsın, senden çıkan kokuyu.
Hadi be beşer şaşar, bir kerecik insan ol.
Doğru otur doğru kalk, açık sana kutlu yol.
Sarı insan ak insanlar ve de kara insanlar.
Konuşursan sadece, insan insanı anlar.
Gel hadi oturalım, şu Dünya sofrasına.
Kimseler saklamasın, su ekmek arkasına.
Bu âlem bir sebildir, yemekle asla bitmez.
Kazan dibi delikse, elbette ki hiç yetmez.
Gücü eline alan, seni seviyor Dünya.
Birileri bizleri, her gün dövüyor Dünya.
Yaşadıklarımız hep, hep bir serap bir rüya,
Zulümler içindeyiz, yaşamak buysa güya.
Bizde baş kıç açık, gidenler gitsin aya.
Kimleri seversen sev, sana tek söz yok Dünya.
Dön kafana göre dön, kıçına göre Dünya.
Kimisinin ki canda, bizimki patlıcan ya!
Haksızlık yapan Dünya!
İnsanlığı satan Dünya!

Şuayipodabaşı…
31.08.2017/Kepez/Çanakkale