0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
728
Okunma
Hastahane denilen koca şifa yapısı
Çare için çırpınan hastalarla doluyor
Umutla beklenilen yoğun bakım kapısı
Canla canan arası camdan duvar oluyor
Kör karanlıkta kaldım ışık göremiyorum;
Canlar girdi içeri, bir ben giremiyorum;
Tabip benle ilgisiz, bir şey soramıyorum;
Umutlandıkça gözüm hayallere dalıyor
En sonunda doktorun sana verdiği umut
Beklemek, bekledikçe gözü ıslatır bulut
Her saniye bir saat, zamana karşı vücut
Sabır denen taş bile gözyaşında kalıyor
Coşari, hiçbir derde çare olmuyor ahın
Tadı yok umutsuzca beklediğin sabahın
O anda sığındığın tek bir güç var; Allah’ın!
Canı bize veren o, diliyorsa alıyor.
İbrahim COŞAR
5.0
100% (3)
