ihanetin buğusu endazesiz
panjurlardan sızarken sinsi
her nefessiz kalış değil ki astım belirtisi
bitkin gururların gölgesinde itiraf
edilgen tereddütlerden bezgin gökkuşağı
tükenir kelimeler;arda arda israf
karabasan tozundan sıyrılan düşler
düşbazların yıkımından kaçarak selamete ulaşır
izlerken, dolu yemiş ekinlerin boyun büküşünü
havsalama şubat hüznü bulaşır

kuytularda top sektirir dünkü çocuklar
bilye sayar gibi rezidans sayar muhteris parmaklarla
gönülsüzce olmak değil suskun olmak rayiçken
iradi ve cebri sürgünler buluşur ıssız adacıklarda
serâpa hiçken
varoluş tevehhümü aynaları çatlatır
hasetten mi ,kim bilir?
sahillerimiz son tsunamiyi de atlatır
reaktörler yıkılsa ne gam
yönelmişken maznunlar izbe odacıklarda
dil toprağında yetişmekte bir bir karanfiller
su vermese ne yazar,korku serdarları
gözyaşları var ya
memleketimin analarının

Ey kuyusunda güneş koklayan Yusuf
Sana şubatta donmuş(!) güller gönderiyorum

Farzımuhal