Kopsa kıyamet dursa hayat
Dağlar oynasa yerinden
Yağmurlar yağsa durmaksızın
Islatsa iliklerime kadar beni
İçimde kopan fırtınalardan
Haberin var mı senin

Yokluğunun hasretinde yanıyorum
Gözlerim yolda hep seni soruyorum
Yüreğim hırçın bir deniz gibi kabarıyor
Gökyüzünde dolunay olmasa da
Her dalgada med cezir yaşıyorum

Sığınacağım tek limanım sendin
Korkularım döndü bak karabasana
Sevgi sözcüklerim yetmedi mi sana
Geceleri yastığa başımı koyamaz oldum
Yüzümü hangi yöne çevirsem sen
Karşımda gülüyor gözlerin
Gözyaşlarımdan yastığım bir göle döndü
Çırpındıkça boğuluyorum her figan edişimde

Kabullenmek çok zor sensizliği
Sen de yaşadın mı benim gibi sevgisizliği
Bir arpa boyu yol gitmediğini anlıyorsun
Sabah olmuyor uzadıkça uzuyor geceler
Sinmiş kokun dört duvara
Yatağımızda bak darmadağın
Gittiğin günden beri gözlerim uykuya küs
Artık istesem de ağlayamıyorum
Kurudu göz pınarlarım kalmadı akacak yaş

İsteme sakın vaz geçmemi benden
Söz geçiremem ki yüreğime
Diğer yanımda sensin
Dermansız derdimin tek ilacı panzehirimsin
Hadi dön gel ansızın
Bir kuş gibi kon pencereme
Islanmasın kanatların üşümesin bedenin
Avuçlarımda son bulsun titremelerin
Ağlamasın gözlerin
Gülsün göz bebeklerinin içi
Bilmez misin aşk kokulum
Son nefesim çıkmadıkça bedenimden
Kalbim yalnız senindir ...



Refik
26 . 02 . 2018
İstanbul