Yoksulluğuna bürünür oldu sevgiler,
Geçen günler bana güz oldu, kavak tozları,
Dudağım kor, söyleyemediklerim sır oldu,
İnsanlar düğüm düğüm yüreğimde,
Çözemediğim yan kaldı, kavak tozları.
Ne bahar yaşadım, ne de yaz,
Mevsimimden uzak kaldım, kavak tozları.
Günler sinsice ağarıyor penceremde,
Serin topraklar çağırıyor ,beni her gece,
Uykular ölüm gibi, ölümler gece,
Ölmekten korkuyorum ölümler zor,
Ölümü anlatmayın artık kavak tozları,
Her mayıs sonu rüzgarlarda dökülerek....
Ah kavak tozları, ölümün gölgesi düşer gençliğime,
Korkuyorum gözlerimi kapatsam akşam,
Uykular ölüm gibi, ölümler gece,
Saatim kurulmadan kaldı çok vakit,
Belki de uyanmak yok, yeni bir güne,
Gözlerime eziyet ediyorum her gece,
Güneş kapımı çalmaz olursa kavak tozları,
Karanlık oluyor, gözlerimi kapatsam karanlık,
Dört yanım kalabalık, bir bedende yalnızlık,
Nereye gidiyor, birer birer sevdiklerim?
Son vedalar habersiz mi oluyor kavak tozları?
(1993/ İzmir İnciraltı Atatürk Öğrenci Yurdu )