Uyandım senden kan ter içinde
Kollarımdı bedenimi sımsıkı saran,saklayan
Usulca gizlendiğim yorganımdan ayrıldım
Vücudum titriyordu,nefesimde bin hıçkırık

Zihnimi toparlamaya çalıştım yavaş yavaş
Uyandığım sen değildin,sen erişemediğimdin
Sen o an sadece tenimi rehin almış bir seraptın
Odam soğuktu pencerem buğulu bulutsa soluk

Ey ! Yokluğu gözkapaklarımdan dökülen sevgili
İşte o an yüreğim seni istedi, yüreğine yürümek
Sana yürüyemezdim dizlerim yorgun dermansız
Yollarım uzun hasretin çığ gibi uçurum uçurum

Ruhumun tek sırdaşı baharın rengi beyaz kağıt.
Ya kaşlarımdaki kalem? İşte onlar güvendiler.
Dökülürken dizeye acılar hıçkırıyordu seneler
Kurdum sana uzun heceler ilk duyduğun çileler

Yazarken sordum kendime nedir senin sorunun
Dedi ben esirim sahibimindir şiirlerim şefkatim
Savrulan benliğimi serdim geceme gizlenerek
Ay’a düştü hece gözlerde gülüş bin bilmece.
Aygülün
Dizeleri