Ne çileler çekmişti.
Kınalı elleri ile kağnı çeken Emine Bacı.
Satı Kadın, Nene Hatun.
Ne çilelerle büyütmüşlerdi.
Kalem kaşlı, ela gözlü yavrularını.
Evde tek başına bırakıp,
Dededen kalma baltayla, satırla.
Karşı durmuşlardı o Ermeni ve Rus’a.
Ne umutla, ne ümitle büyütmüştük sevda çiçeklerini.
Gönül saraylarımızda
Her bir karış toprakta
Kayaların yosun tutan bağrında
Koca çınarların devasa heybetinde
Yeşil çimenler de yeşil çayırlarda.
Bin cefayla büyütmüştük, kutsal vatanı.

Sevgi ve şefkatle
Hoşgörü ve bağlılıkla sarıp sarmalayıp.
Mumya gibi sarmıştık
Her ırktan her renkten vatan evlatlarını
Rahmet kazanına âtıp kardeşçe kaynatmıştık.

Kim ne derse desin.
İsterse kan emici vampir olsunlar.
Bu vatanı haince kuşatsalar da.
Bu vatan bölünemez.
Bölünemez ki asla
Daima paidar kalır.
Birleşse bütün dünya.

Biz varya biz ne helalimize haram katarız.
Ne de tek ferdimizi yada atarız.
Biz varya biz
Şanlı Türk evlatlarıyız nede bu vatanı satarız.
19.02.2017 Muammer KARS