Gözyaşıyla aşka verirken hesap
Divane gönlümden sordum ağladım
Kendi âlemimde sayıldım musap
Alnımın yazısı gördüm ağladım


Yaşıyorum ama sanma ki sağım
Bitip tükenmekte en güzel çağım
Elimdeki resmin tek sığınağım
Yâr diye sineme sardım ağladım


Ele güne karşı kalırken mahcup
Olamadım gitti gönlüne mahbup
Islanırken veda ettiğin mektup
Efkârla yüzüme sürdüm ağladım


Hasret ateşiyle yanmışken içim
Ölesiye sevmek en büyük suçum
Kar tanesi gibi ak doldu saçım
Aynalara karşı durdum ağladım


Bilmem hasretinle kaçıncı sene
Öfkemi haykırdım bugüne düne
Kaybolan umuda bakmadan yine
Mutluluk hayali kurdum ağladım


Koca çınar iken döndüm sefile
Acılar eğnimde en son defile
Erkekler ağlamaz dedim nafile
Keçi inadımı kırdım ağladım

Murat Gökçe Karsî
15.02.2018


Musap : Başına bir kötülük, fenalık gelmiş olan.
Mahbup : Sevilen erkek.