hüznün fotoğrafını çek
satır satır yaz üzerine
kendi kayıplarını
ekle onların üstüne
benden aldıklarını
yitirdiğimiz en büyük şansı
kat yüreğine kanatsın
ki aktıkça rahatlayasın
artık sana dair bir inanç
yok içerimde,
haftada yedi gün
günde yirmidört saat
hatta güneşin etrafında
döndüğümüz sürece
yoksun
kendi yoksulluğumuzda
herşeye rağmen
hala özleyebilmek duygusu
belkide hayatta tutuyor
unuttuklarım kadar
belki daha fazlası aklımda
sana dair
ama söylesene bana sen kimsin?
tanışmışmıydık bir tesadüf eseri
yoksa bütün bunlar
matriks serisi olmuş kurgularmıydı?
nefret aşkı sıcak tutar
biliyormusun sevgilim
artık senden nefret etmiyorum!
yoksun,
yoksulluğunda kayboluyorsun
konuştukça batıyor
avuçlarımdan akıyorsun
hayatımın ikinci tekil şahısı,
imla hatalarımın en tehlikelisi
hala yalan söyleyebiliyormusun?
korku nedir hatırlıyormusun?
keşke diyorum,
sen geldiğinde evde olmasaydım
korku nedir hatırlıyormusun?
ben kokunu bile unuttum...

sardunyam