Hasrettin, ağlardın, yanardın ana!
Dert olurdu, keder olurdu bana.
Her telefonunda kızardım sana
Döndüm, hiç ağlama; geldim bak ana!

Bitti artık hasretlikler geldim bak,
Yürek tandırında bolca ateş yak.
Öldüm sayma, bağışladı yüce Hak,
Çok mutluyum, inan, döndüm bak ana!

Her gün görüşelim, gel mezarıma.
Üzülme yokuma, güven varıma,
Düşmanlar düşsün de, yansın narıma,
Uzakta değilim, geldim bak ana!

Şehitlere sakın, ölü demeyin,
Can vermeyi; vatan, millet, din sayın.
Bu acıysa senin de vardır payın,
Çok üzülme, sana geldim bak ana!

Anlımıza yazılmış, silmek çok zor,
Şehit olmak güzel, ölüm gelir hor.
"Acın var mı?" diye bir de bana sor,
Acısız, sancısız geldim bak ana!

Karlı bir gecede çatışıyorduk,
Laf yerine mermi atışıyorduk.
Vurduk mu bir hain yatışıyorduk,
Kader bu kadarmış, geldim bak ana!

Üzülme, ağlama; düşman gülmesin,
Vatanım kutsaldır, kimse bölmesin,
Sivil insanlarım asla ölmesin,
Bir tabuta sığdım, geldim bak ana!

Benim ihtiyacım bir Fatiha’ya,
Ruhum yükseliyor arş-u-âlâya,
Hain ne bilecek yüreği kaya,
Ben gururla sana geldim, bak ana!

Hainin emeli beni incitir,
Taviz yok kardeşim, bunu sen bitir,
Bir değil, binlerce şehitler getir,
Tek başıma sana geldim, bak ana!

ZİNNUR TİRYAKİ