Yaşlı kuleleri taçlandıran,
Severim göz kamaştıran karı,
O gümüşle kapladığı ağaçların üzerindeki :
Güzel günlerin son anısını,
Eğdirir sararan yaprağı.

Sır dolu beyaz yumak yumak kar
Evlerin çatısında dinleniyorlar,
Ve beyaz hafif bir tünikle
Yeryüzünü kaplar,
Sanki yumuşak yapağı onlar.

Dinleyin! Her şey hareketsiz sanki,
Kar azaltıyor tüm yankıları ;
Çevik bir kalabalık gürültüsüz geçiyor,
Ve alanı üstüne şehrin.
Bir dinginlik çöküyor, sır dolu.

Şehir uyuklayan bir kamp yeri
Küçük dilsiz evleriyle,
Geceyi nöbette geçiren askerin
Sesini rüzgâr güçlükle taşıdığında,
Askerler taburlarda olmadığı sırada.

Bu bir filo, onun çekiciliği
Göklerin körfezinde rüya gördürüyor,
Geçmekte olan beyaz bir filo,
Ve uzakta uzayda, sessiz,
Sanki bir yıldızı izliyor.

Kasırganın salladığı ağaç
Denizlerin üzerine sarkan gemi direğidir,
Her esinti bir plaj şarkısı,
Her ses kıyıda bir bağırtı
Acı dalgaların üstünde sürüp gidiyor.

Ve akşam şehir ortaya serdiğinde
Binlerce meşalenin parlaklığını,
Bu bir zafer çadırıdır
Doğulu zarafeti içinde saklanır,
Bir kahramanın yatağı.

Antoine de Latour (1808-1881)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu