Buna aşk denmez mi

Adını, anılarını kendimden dahi sakladığım;
Anımsayacak olursan, liseliydik;aramızda
gizliden bir haz duyma, mutlu olma hali vardı
Ders aralarında çoğu kez buluşur,kantine inerdik…
Bir birimizin çekim alanında olduğumuzun bilincindeydik.
Buna aşk denir mi bilemiyorum…
Arkadaşların dilinde idik..
Son sınıfın son günleriydi, bilmem neden,
burnum kanamıştı.. mendilini çıkarmış,
bastırmış, tamponla kan kesilmişti…
acımış olmalısın ki, gözleriniz yaşarmıştı…
Ben de; o incileri mendilime almıştım
bizim sırdaş kıvırcık kara kız, gülümsemişti…
Günlüğüme yazdığım bu anıyı kim bilir kaç kez okumuş;
Göz incilerini saklayan mendili, koklamışımdır…
Okul bitti, yollarımız ayrıldı…
Ankara Hukuk Fakültesine girmiştim…
Karşılaştığım her arkadaştan seni, sorup araştırırken;
Tesadüf bu ya! Bizim kıvırcık;komşu fakültedeymiş,
Sık, sık uğrardı; çoğu kez anılar sohbetimizin
konusu olurdu..
Bir gün; bana bir süprizi olduğunu söylemişti.
Meraklanmış, heyecanla beklemiştim…
Ertesi gün bir hatıra defteri açtı;
Sana ayrılan sayfaya, senin de aynı anıyı yazmış
Olduğunu okuyunca; hayret ve heyecandan
Çarpan kalbimin halini görmeliydiniz…
Üç yıldır, yanımda taşımakta olduğum mendili
Çıkardı, öptüm, kokladım; kendi gözlerimi sildim..
tıp, g gözyaşlarımı, incilerine akıttım…
artık gizlemeden ağlıyordum…
Kerem gibi tutuşup yanabilirdim..
Bir subayla evlenmişsin, şarktaymışsınız…
Kala, kala; mendilinde bir damla silik kan izim;
Bende ise; yanaklarından süzülen ışıl, ışıl,
göz incilerin kalmış oldu…
Buna aşk denmez de ne denir!