Yaşamaz bu beden sen olmayınca
Baharım kara kış sen olmayınca
Geçdi gençliğim döndü hazana
Bülbüller ağlıyor sen olmayınca


Ellerini tutunca bana bakardın
Sevdiğini bilsem sana tapardım
Sevgin doyururdu ben aç yatardım
Bülbüller ötmüyor sen olmayınca


Canımdan vaz geçip vermişdim sana
Yıkdın yuvamı döndüm hazana
Kara çalı dikdin sen mutlu yuvama
Bülbüller ötmüyor sen olmayınca


Sevgimi çiğnedin hep ezdin beni
Canından daha çok sevmişdim seni
Sana goncası kaldı bana dikeni
Bülbüller ötmüyor sen olmayınca


Seher yeliyle çok ararsın beni
Gömdüm soluma senin sevgini
Birgün gelip de tutsan elimi
Bülbüller ağlar sen olmayınca



Şaair, Kamil Karaağaç: 30. 1. 2018 * 288